احیای زاینده رود با اجرای پروژه‌های پیشین/ افزایش ۲ برابری برداشت‌ها در خط جدید بن- بروجن
تاریخ انتشار: ۲۴ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۹۳۶۳۳
شمارش معکوس بهره برداری از انتقال آب بین‌حوضه‌ای در طرح بن بروجن این روزها در حالی آغاز شده که زخم‌های کهنه زاینده‌رود درمانی به جز گزینه‌های قدیمی اتمام تونل سوم، شروع پروژه بهشت‌آباد و همچین اجرای حقابه‌ها و رژیم حقوقی زاینده‌رود همچنین رسیدگی به برداشت‌های بی‌رویه در بالا و پایین دست ندارد.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، مصوبات ۹ ماده‌ای و همچنین مصوبات شورای عالی آب به صراحت تاکید دارد که از سال ۱۳۹۲ هرگونه بارگذاری جدید بر حوضه زاینده‌رود ممنوع است با این حال طرح انتقال آب بن - بروجن مراحل پایانی را نیز پشت سر گذاشت و قرار است هم‌زمان با سفر دوم رئیس‌جمهور به استان چهارمحال و بختیاری به بهره‌برداری برسد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
علیرضا الماسوندی سرپرست حوضه آبریز رودخانه زاینده رود معتقد است تخصیص آب شرب در واقع بارگذاری جدید روی رودخانه نیست.
وی تأکید کرده: تاکنون برداشت آب شرب شهرکرد، شهرها و روستاهای اطراف از چشمه کوهرنگ در بالادست تونل اول کوهرنگ توسط یک خط لوله کاملاً فرسوده انجام می‌شد. ایجاد جایگزین برای تاسیساتی که در یک نقطه از نظر کمی و کیفی دچار مشکل شده است به معنای کسری از منابع آب حوضه زاینده‌رود نیست، بلکه در این پروژه، برداشت آب از یک محل به دلیل کدورت، قدیمی و فرسوده بودن خط انتقال، موجب پرت بالا بوده و به همین دلیل محل برداشت جابه‌جا شده و به نقطه جدیدی منتقل شده است. تاکنون برداشت آب شرب شهرکرد، شهرها و روستاهای اطراف از چشمه کوهرنگ در بالادست تونل اول کوهرنگ توسط یک خط لوله کاملاً فرسوده انجام می‌شد.
حمیدرضا فولادگر نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی می‌گوید: آنچه در گذشته درباره طرح بن - بروجن مطرح بوده و به همین عنوان نیز در مصوبات سفر دولت قبل و این دولت قرار گرفت و قرار است در برنامه سفر استانی رئیس جمهور مورد بهره‌برداری قرار گیرد، انتقال آب از محل رودخانه زاینده‌رود بعد از سد اصلی و قبل از سد تنظیمی است که پس از آبگیری پروژه، از همانجا نیز لوله‌گذاری آغاز می‌شود و برآورد شده که حداقل حدود ۴۰ تا ۵۰ میلیون متر مکعب آب از رودخانه زاینده‌رود با خط لوله برای بن منتقل کنند.
وی تصریح کرده: در جلسه چهلم شورای عالی آب تاکید شده که هرگونه بارگذاری جدید در حوضه زاینده‌رود ممنوع است و بحث آن زمان در مجلس این بود که بن - بروجن بارگذاری جدید است، دوم اینکه اگر قرار است برداشت از زاینده‌رود انجام شود باید منابع جدید وارد رودخانه کنیم، آب رسانی خط فرسوده کوهرنگ اکنون حدود ۲۰ میلیون متر مکعب برای شهرکرد انجام می‌شود، اما حجم آب انتقالی در طرح بن بروجن ۴۳ میلیون متر مکعب و در واقع بیش از دو برابر خط آبرسانی فعلی است، این در حالی است که بعید است پس از راه اندازی بن بروجن، خط فعلی هم متوقف شود.
آنچه در ادامه می‌خوانید مشروح گفت و گوی خبرنگار ایمنا با حمیدرضا فولادگر نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی درباره طرح بن بروجن است.
ایمنا: پروژه انتقال آب بن - بروجن یکی از طرح‌های آبرسانی است که هم اکنون در مرحله افتتاح قرار دارد، بسیاری معتقدند این طرح بارگذاری جدید روی زاینده رود محسوب می‌شود اما رئیس حوضه آبریز زاینده‌رود معتقد است این طرح بارگذاری جدید بر زاینده رود نیست، نظر شما در این رابطه چیست؟
فولادگر: آنچه در گذشته درباره طرح بن - بروجن مطرح بوده و به همین عنوان نیز در مصوبات سفر دولت قبل و این دولت قرار گرفت و قرار است در برنامه سفر استانی رئیس جمهور مورد بهره‌برداری قرار گیرد، انتقال آب از محل رودخانه زاینده‌رود بعد از سد اصلی و قبل از سد تنظیمی است که پس از آبگیری پروژه، از همانجا نیز لوله‌گذاری آغاز می‌شود و برآورد شده که حداقل حدود ۴۰ تا ۵۰ میلیون متر مکعب آب از رودخانه زاینده‌رود با خط لوله برای بن منتقل کنند.
از همان ابتدا که این بحث مطرح شد در دوره‌های قبل مشکلات فنی آن بارها مورد بررسی قرار گرفت، نخست اینکه پروژه یک انتقال بین حوضه‌ای است یعنی هنگامی که به طرح‌های انتقال آب بین حوضه‌ای معترض هستیم، بن - بروجن نیز یک انتقال آب بین حوضه‌ای است، دوم اینکه قرار است آبی که پیش از این از سرشاخه‌های کارون به زاینده‌رود منتقل شده دوباره با هزینه زیاد مکانیکی، برقی و هزینه پمپاژ بالاست دوباره به ارتفاعات برسانید که این کار از نظر اقتصادی توجیهی ندارد.
در منطقه بن و بروجن رودخانه‌های فصلی و منابع آبی وجود داشت که شاید با روش‌های دیگری مانند جمع‌آوری آب‌های فصلی نیز بخشی از نیازهای آب قابل رفع بود، این بحث‌ها و پیگیری‌های در گذشته مطرح بود و نمایندگان دوره‌های قبل نیز به طرح معترض بودند به ویژه در دوره دهم اما در نهایت این بحث مطرح شد که پروژه با استفاده از منابع آبی جدید اجرا شود نه از وضعیت کنونی زاینده‌رود به عنوان مثال هنگامی که تونل سوم به بهره‌برداری برسد و طرح بهشت‌آباد نیز تأیید و نهایی شود تا طرح از محل منابع جدید برداشت کند.
ایمنا: این انتقال آب به بالا دست توجیه اقتصادی دارد؟ منابع پیشین که برای زاینده رود در نظر گرفته شده بود تأمین شده است؟
فولادگر: در مصوبات شورای عالی آب از جمله جلسات دهم و سیزدهم که تابلوهای منابع و مصارف زاینده‌رود در آن تصویب شده، تونل سوم و بهشت آباد نیز ذکر شده است همچنین مصارف استان اصفهان و چهارمحال در بخش‌های آب شرب، محیط زیست، کشاورزی و صنعت نیز تعیین شده و جالب است بدانید در تابلویی که سهم آب استان‌های بالادست و پایین دست مشخص شده، تونل سوم و بهشت‌آباد نیز جزو منابع آبی زاینده‌رود در نظر گرفته شده است در حالی که اکنون تونل سوم هنوز به بهره‌برداری نرسیده، تونل این پروژه باز است اما پمپاژ آن متوقف شده است.
سد هنوز احداث نشده بنابراین در عمل از تونل سوم بهره‌برداری نمی‌کنیم و پروژه بهشت‌آباد نیز متوقف مانده و این بدان معناست که منابع جدید اضافه نکردیم که می‌خواهیم این مصرف جدید را ایجاد کنیم همچنین در جلسه چهلم شورای عالی آب تاکید شده که هرگونه بارگذاری جدید در حوضه زاینده‌رود ممنوع است و بحث آن زمان در مجلس این بود که بن - بروجن بارگذاری جدید است، دوم اینکه اگر قرار است برداشت از زاینده‌رود انجام شود باید منابع جدید وارد رودخانه کنیم و سوم اینکه چرا این انتقال آب بین حوضه‌ای با هزینه بالا برای پمپاژ آب به ارتفاعات صورت می‌گیرد در حالی که آب پمپاژ شده به ارتفاعات دوباره به حوضه قبلی بر می‌گردد.
طرح بن بروجن بدون افزودن منابع جدید به زاینده رود به معنای مرگ این رودخانه است
ایمنا: اکنون آب شرب منطقه بن و بروجن چگونه تأمین می‌شود؟
فولادگر: با همه انتقادات و با وجود مخالفت نمایندگان در دوره‌های قبل و این دوره، بن بروجن در برنامه‌های سفر دولت قبل و این دولت قرار گرفت اما درباره صحبت وزیر نیرو به نظر می‌رسد که در گذشته از ایستگاه‌های دیگری به غیر از محل آبگیر زاینده‌رود فعلاً مقداری آب پمپ می‌کنند.
آب رسانی خط فرسوده کوهرنگ اکنون حدود ۲۰ میلیون متر مکعب برای شهرکرد انجام می‌شود، اما حجم آب انتقالی در طرح بن بروجن ۴۳ میلیون متر مکعب و در واقع بیش از دو برابر خط آبرسانی فعلی است، این در حالی است که بعید است پس از راه اندازی بن بروجن، خط فعلی هم متوقف شود.
همچنین قابل توجه است که از ۴۳ میلیون متر مکعب ظرفیت انتقالی آب بن بروجن، ۱۱ میلیون مترمکعب به صنعت تخصیص داده شده و این نشان می‌دهد که این طرح فقط به نام شرب است، مانند همان اتفاقی که برای خط انتقال یزد افتاد.
بنده هم در دوران نمایندگی و هم در سال‌های اخیر تاکید داشته‌ام که اجرای طرح بن بروجن بدون افزودن منابع جدید به زاینده رود به معنای مرگ این رودخانه است.
ایمنا: طرح انتقال آب دریا به اصفهان یا سایر طرح‌ها چقدر در حل مساله زاینده رود مؤثر خواهد بود؟
فولادگر: درباره ارتباط آب انتقالی از پروژه خرسان ۳ با این موضوع نیز باید گفت که وزارت نیرو معتقد بود با طرح خرسان ۳ می‌توان منابعی را با خط لوله به زاینده‌رود آورد و به ظرفیت آن اضافه کرد اما با پیگیری یکی دو سال اخیر از طریق بنیاد نصف جهان و جلساتی که با نمایندگان صورت گرفت، وزیر نیرو این موضوع را مطرح کرد که با سد خرسان ۳ می‌توانیم ظرفیتی به زاینده‌رود اضافه کنیم و خط لوله‌ای از آن محل باید به استان چهارمحال رفته و از آنجا به زاینده رود اضافه شود، اما این فقط در حد یک طرح اولیه است. هنوز هیچ مصوبه‌ای ندارد و هیچ کار اجرایی برای آن تصویب نشده است.
آنچه درباره انتقال آب از خلیج فارس و دریای عمان مطرح است فعلاً در اصفهان با زحماتی که کشیده شده و لوله‌گذاری که در حال انجام است تا به سیرجان برسد، نصف مسیر را رفته‌اند وقتی لوله‌گذاری تکمیل شد باید از همان طرحی که از خلیج فارس آب تا سیرجان منتقل شده استفاده و آب را خریداری کنند تا در مرحله دوم که تا دریای عمان - نه خلیج فارس بلکه خط مستقلی تا دریای عمان است- آن مسیر را ادامه دهند.
نکته قابل توجه آن است که اولاً فاز اول که شامل خط لوله کنونی است آب شیرین شده از خلیج فارس تا به سیرجان برسد حداقل یک سال طول می‌کشد، در مرحله بعد نیز باید آب شیرین و منتقل شده را به قیمت بالایی خریداری کنند که این فقط برای صنایع معدنی مقرون به صرفه است نه آب شرب و کشاورزی. برای خط مستقلی که اصفهان به دنبال آن است باید مسیر را ادامه دهد تا به نقطه‌ای در دریای عمان برسد که در آن قرار است نیروگاه برق برای تأسیسات آب شیرین‌کن احداث شود و پس از آن این پروژه در دستور کار قرار گیرد، بنابراین یک پروژه بسیار طولانی خواهد بود.
احیای زاینده رود نیازمند اجرا شدن پروژه‌های پیشین است
ایمنا: سهم صنایع از برداشت آب زاینده رود چه میزان است؟
فولادگر: به طور کلی شیرین کردن آب دریا و انتقال آب، با هزینه بالا می‌تواند در این حد نیازهای آبی استان را برطرف کند که برخی صنایع بتوانند آب گران قیمت خریداری کنند و مقداری از برداشت‌هایشان را از زاینده‌رود کاهش دهند، البته این اقدام در سه چهار سال اخیر تا حدودی انجام شده و تقریباً برداشت‌های شرکت‌های بزرگ از رودخانه در حال کاهش است. گویا کل صنایع استان در گذشته بیش از ۶۰ میلیون متر مکعب آب به طور مستقیم از زاینده‌رود برداشت می‌کردند که این عدد اکنون به ۴۰ میلیون متر مکعب رسیده و هنوز این در حال کاهش است, اما اینکه عدد ۴۰۰ میلیون متر مکعب انتقال آب به رودخانه اعلام شود مربوط به زمانی است که انتقال آب از دریای عمان انجام شود.
لذا با عدد و رقم و بحث‌های کارشناسی فنی و دقیق معتقدیم که راهی برای احیای زاینده‌رود به جز اتمام تونل سوم، شروع پروژه بهشت‌آباد و سوم اجرای حقابه‌ها و رژیم حقوقی زاینده‌رود همچنین رسیدگی به برداشت‌های بی‌رویه در بالا و پایین دست وجود ندارد.
فرقی ندارد که برداشت بی‌رویه در بالا یا پایین دست رودخانه باشد واقعیت آن است که به جز این سه گزینه یعنی تکمیل تونل سوم، بهشت آباد و احیای رژیم حقوقی زاینده‌رود، راهی برای احیا و جریان دائمی آب در زاینده رود نداریم. این روزها آب در رودخانه برای کشاورزان جاری شده اما زاینده‌رود به یک رودخانه فصلی تبدیل شده و برای آنکه رودخانه دائمی شود، مسائل زیست محیطی حل و مسائل فرونشست همچنین مشکلات حقابه‌داران حل شود، راهی نداریم جز اینکه کار دائمی برای زاینده‌رود انجام دهیم زیرا خرسان و یا شیرین کردن آب خلیج فارس و دریای عمان نمی‌تواند به شکل ریشه‌ای این مسئله را حل کند.
ایمنا: مشکل آب شرب در استان‌های مختلف از جمله اصفهان، چهارمحال و بختیاری و.. وجود دارد، راه حل چیست؟
فولادگر: اصلاً نباید موضوع را به بحث و اختلاف بین دو استان بکشانیم این بحث‌ها را باید به شکل اصولی مطرح کرد، آرزوی ما این است که هیچ استانی مشکل آب نداشته باشد، همان‌قدر که انصاف و حق و عدل را برای پایین دست می‌خواهیم برای بالادست هم خواستاریم اما باید انصاف داشته باشیم، این درست نیست که بالادست هر مقدار آب بخواهند برداشت کنند و پایین دست مشکلات دیگری داشته باشد.
به نظر می‌رسد که باید دلیل وضع موجود زاینده‌رود، بانیان و مسئولان آن را تحلیل کنیم و ببینیم که در دو سه دهه گذشته چه اتفاقاتی رخ داده که اکنون به اینجا رسیده است؟ بارها گفته‌ام که بیماری زاینده‌رود سه ریشه اصلی دارد، نخست برداشت‌هایی که با مجوزهای مختلف و یک دسته بدون مجوز اما همگی بی‌رویه انجام شد، دوم اینکه رژیم حقوقی زاینده‌رود به هم خورد و جمعیت در بخش شرب، صنعت، روش‌های کشاورزی، الگوهای کشت و آبیاری نیز افزایش یافت.
کد خبر 703841منبع: ایمنا
کلیدواژه: زاینده رود رودخانه زاینده رود خشکی زاینده رود انتقال آب طرح انتقال آب طرح انتقال آب بن بروجن طرح انتقال آب بهشت آباد خط انتقال آب خلیج فارس انتقال آب از خلیج فارس طرح بن بروجن پروژه بن بروجن بن بروجن شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق رژیم حقوقی زاینده رود انتقال آب بین حوضه ای رودخانه زاینده رود میلیون متر مکعب حوضه زاینده رود بارگذاری جدید شورای عالی آب زاینده رود زاینده رود زاینده رود زاینده رود زاینده رود طرح بن بروجن انتقال آب بهره برداری پایین دست لوله گذاری منابع جدید دریای عمان حوضه آبریز خلیج فارس برداشت ها منتقل شده برداشت آب قرار گرفت منابع آب تونل سوم بی رویه خط لوله مکعب آب آب شرب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۹۳۶۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
احیای ساختمان قدیمی شهرداری تهران تا شهریور امسال | تغییرات جدید در ورودی بازار بزرگ تهران
به گزارش همشهری آنلاین، مسعود حق‌لطفی در جریان بازدید اصحاب رسانه از ۳ پروژه منطقه ۱۲ (امامزاده یحیی، سبزه میدان و ساختمان بلدیه)، توضیح داد: سازمان عمرانی مناطق به عنوان بازوی اجرایی پروژه های شهرداری تهران برای عملیاتی کردن پروژه هایی که رویکرد ابنیه دارد، فعالیت می‌کند.
او افزود: درحال حاضر، تکمیل ساختمان بلدیه، پردیس شماره ۱ و ۴، ساختمان شهرداری منطقه ۶، ایجاد سازمان میادین و میوه و تره‌بار، ایجاد یاورشهرها، احداث پارکینگ های طبقاتی و … توسط سازمان عمرانی مناطق دنبال می‌شود.
مدیرعامل سازمان عمرانی مناطق شهرداری تهران درباره آخرین وضعیت ساختمان بلدیه توضیح داد: این ساختمان بین سال‌های ۱۳۰۳ تا ۱۳۰۵ ساخته شده و کارهای شهرداری و دارایی را انجام می‌داد و بعد از آن تخریب شد و تا سال‌ها نقش پارکینگ اتوبوس‌ها را ایفا می‌کرد، از سال ۹۶ اجرای بازافرینی این پروژه شروع شد و درحال حاضر ۸۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد، امیدواریم در سال ۱۴۰۳ قبل از روز تهران یعنی تا شهریور ماه این پروژه را به بهره برداری برسانیم.
کاربری ساختمان بلدیه چیست؟او افزود: ساختمان بلدیه یک مجموعه با نمای قدیمی و با طراحی به روز بوده و به عنوان یک مجموعه فرهنگی فعالیت خواهد کرد که جزو پروژه های شاخص شهرداری است.
حق‌لطفی درباره بهره بردار ساختمان بلدیه، گفت: بخشی از این ساختمان برای اسکان روابط عمومی شهرداری پیش بینی شده است و بهره برداری از سایر بخش‌های فرهنگی آن با مجموعه روابط عمومی شهرداری خواهد بود.
او درباره کمبود پارکینگ در پروژه چند منظوره فرهنگی ورزشی در امامزاده یحیی، تصریح کرد: سازمان عمرانی در این زمینه مجری است، در طرح جامع و تفصیلی شهر تهران و منطقه ۱۲، این مجموعه چند منظوره، به عنوان یک ورزشگاه محلی تعریف شده و دیگر نیازی به تامین پارکینگ با ظرفیت بالا نیست، چراکه برای اهالی محل است.
مدیرعامل سازمان عمرانی مناطق شهرداری تهران ادامه داد: برای ساختمان بلدیه رقم ۳۵۰ میلیارد تومان اعتبار پیش بینی شده تا این پروژه تکمیل شود.
حق‌لطفی گفت: امسال در سازمان عمرانی مناطق چند پروژه در دست افتتاح داریم، علاوه بر ساختمان بلدیه، پارکینگ مینابی نیز در انتهای فصل بهار به بهره برداری خواهد رسید.
تغییرات جدید در سبز میدان تهرانهمچنین سامان صفری، مدیر پروژه سبزه‌میدان بازار بزرگ تهران با بیان اینکه این پروژه حدودا ۲۷۰۰ متر است که ۲۰۰۰ متر آن سکو و ۷۰۰ متر پیاده‌رو است، گفت: البته طرح اولیه سبزه‌میدان متفاوت بود و با توجه به توصیه و ایرادات سازمان میراث فرهنگی این طرح تغییر کرد.
او با بیان اینکه شهرداری تهران اقدامات زیربنایی برای بهسازی سبزه‌میدان انجام داده است، ادامه داد: در زیر سبزه میدان پاساژ طلا قرار دارد که شهرداری تهران نسبت به مقاوم سازی سقف پاساژ و رفع نشتی‌ها اقدام کرده است.
صفری با بیان اینکه در نظر داریم «سردر» ورودی جنوبی بازار طلا که در سبزه‌میدان قرار دارد، بهسازی کنیم، اظهار کرد: دسترسی جنوبی به بازار طلا از بین نمی‌رود؛ بلکه فقط ساختمانی که بر روی این ورودی وجود دارد، تغییر شکل خواهد داد تا سردر میراثی بازار از دور قابل رویت باشد.
مدیر پروژه سبزه‌میدان با بیان اینکه با حذف دیواره‌های ورودی بازار طلا سردر میراثی بازار به وضوح قابل دیدن است، تصریح کرد: قرار است تا سیستم تهویه بازار طلا که بر روی میدان سبزه‌میدان است اصلاح و کاور شود که به نظر می‌رسد تا چهارماه آینده این پروژه ۴۰ میلیارد تومانی وارد مدار بهره‌برداری شود.
او با اشاره به ایرادات سازمان میراث فرهنگی اظهار کرد: به دلیل نظرات سازمان میراث فرهنگی جنس کف‌پوش سبزه میدان تغییر کرد و با اینکه هزینه‌ها را افزایش داد؛ اما بالاخره توانستیم نظر مثبت میراث را جلب کنیم.
کد خبر 846921 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها طرح‌های عمرانی شهردارى تهران
گل دیدنی عیسی آل کثیر به آلومینیوم (آلومینیوم اراک 0-2 پرسپولیس)